Όταν δεν τα ’χει κάποιος,
μπορεί να εξοργίζεται μ’ αυτούς που τα ’χουν.
Η παράσταση του καινούργιου έργου του Γιάννη Τσίρου (Έπαινος Κάρολος Κουν 2022) «Ημέρα Κυρίου», αφού ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, επαναλαμβάνεται για περιορισμένο αριθμό στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός. Ο χρόνος που διαδραματίζεται το έργο περιορίζεται στη διάρκεια μιας Κυριακής. Μιας αργίας, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν αργούν όμως όλοι. Και όπως συμβαίνει και στη ζωή, κανένα από τα πρόσωπα του έργου δεν δικαιώνεται, και κανένα δεν κερδίζει τίποτα περισσότερο από ένα μικρό μερίδιο επίγνωσης. Μιας επίγνωσης όμως σημαντικής, για όλα αυτά που βιώνουμε, και κυρίως γι’ αυτά που έπονται. Μέσα από το γεμάτο χιούμορ, σασπένς και ποιητικές αιχμές ρεαλιστικό κοινωνικό δράμα του Γιάννη Τσίρου («Άγριος Σπόρος», «Αξύριστα Πηγούνια») που σκηνοθέτησε ο Μάνος Καρατζογιάννης, ζωντανεύουν χαρακτήρες οικείοι που ξυπνούν στον καθένα μας υπαρξιακές αγωνίες, αδυναμίες και δυνατότητες, συμβιβασμούς και αντιστάσεις.
Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Ερμηνεύουν: Μάξιμος Μουμούρης, Φαίη Ξυλά, Βασίλης Αθανασόπουλος, Αναστασία Παντούση
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Σκηνικό: Τέτα Τσαβδαρίδου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Άγγελος Παπαδόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Φίλιππος Παπαθεοδώρου
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή, Σπύρος Περδίου
Παραγωγή: Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά
Επιχορηγούμενη παραγωγή από το Υπουργείο Πολιτισμού
Από τις 14 Οκτωβρίου κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και κάθε Κυριακή στις 18:00.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 21:00
ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 21:00
ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 18:00
Έγραψαν για την «Ημέρα Κυρίου» του Γ. Τσίρου σε σκηνοθεσία Μ. Καρατζογιάννη
Ο Μάνος Καρατζογιάννης κατάφερε με τη σκηνοθεσία του να αναδείξει το έργο του Τσίρου και να ζωντανέψει οικείους χαρακτήρες που τοποθετούν σε πρώτο πλάνο τις υπαρξιακές τους αγωνίες. Το οξύ κριτικό πνεύμα του συγγραφέα είναι συνεχώς παρόν στη σκηνή και με τη διεισδυτική οπτική του σκηνοθέτη και τις ερμηνείες των ηθοποιών αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο και η παράσταση καταφέρνει ένα από τα σπουδαιότερα που μπορεί να πετύχει το θέατρο: να προβληματίσει τον θεατή.
Γιώτα Δημητριάδη, TέχνεςPLUS, 20/03/2022
τέχνες PLUS – Είδα την «Ημέρα Κυρίου», σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη (texnes-plus.gr)
Μια παράσταση βουτηγμένη στην ειρωνεία και τη μισαλλοδοξία που δίνει έμφαση στις ασύνδετες κοινωνικές τάξεις. Ο λόγος του Γιάννη Τσίρου περνάει ανεμπόδιστα στο κοινό με τα υπαρξιακά ερωτήματα, το φόβο και την ανησυχία να επικρατούν στην ατμόσφαιρα.
Γιάννης Σεβαστίκογλου, Theaterstage, 22/03/2022
Είδαμε την παράσταση “Ημέρα Κυρίου” στο Θέατρο Σταθμός (theaterstage.blogspot.com)
Mια παράσταση, βαθιά τομή στο κοινωνικό σύνολο, από το Γιάννη Τσίρο, με μια εμπνευσμένη σκηνοθεσία του Μάνου Καρατζογιάννη. Κάθε ατάκα του έργου είναι μια πληρωμένη απάντηση και χτύπημα στο σύστημα που έχει καταβροχθίσει κάποιους ανθρώπους ή τους έχει μεταβάλει σε άνευρα και χωρίς συναισθήματα μαλάκια, ενώ έχει εκφοβίσει, εκμηδενίσει και τελικά χρησιμοποιήσει άλλους.
Μαρία Μαρή, Theatromania, 28/03/2022
Αν κάτι είναι μαγικό στην “Ημέρα Κυρίου” είναι όλες αυτές οι λεπτομέρειες που από μόνες τους φαντάζουν κοινότοπες αλλά στο σύνολό τους αποκτούν υπόσταση που συγκλονίζει. Το φαινομενικά λιτό σκηνικό για παράδειγμα που εν πρώτοις δεν εκπροσωπεί τη χλιδή του χώρου, στην πραγματικότητα αποκαλύπτει την αληθινή του φύση: αυτήν της φυλακής που το ζεύγος Ματθαίου έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους, ώστε να κρατήσουν έξω όλους τους άλλους αλλά και να επαναλαμβάνουν αυτήν την ποινή της καταναγκαστικής τους καθημερινότητας, στο πλάι αυτής της πισίνας στην οποία δεν μπαίνει ποτέ κανείς.
Και είναι εκεί που ανακαλύπτεις και το κρυφό μεγαλείο της σκηνοθεσίας του Μάνου Καρατζογιάννη, ο οποίος -όμοια με το σκηνικό- δεν ακολουθεί την πεπατημένη του φαίνεσθαι αλλά την οδό της αποκάλυψης (ίσως και με το “Α” κεφαλαίο). Ένα κείμενο που εύκολα θα ζητούσε ουρλιαχτά, ξεσπάσματα και κραυγές (φανταστείτε το “Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ” σε αθηναϊκό προάστιο, ας πούμε), ο Μάνος Καρατζογιάννης το διαβάζει ψιθυριστά, ψύχραιμα και μάλιστα με κάμποσες δόσεις ειρωνείας. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνει να ενισχύσει την ανησυχία για την οποία μίλησα νωρίτερα, να τονίσει το αμφίρροπο της ιστορίας αλλά και να πατήσει γκάζι ακριβώς τη στιγμή που χρειάζεται, όταν τα πράγματα φαίνονται εκτός ελέγχου -όμως και πάλι χωρίς (περιττές) κραυγές.
Την ίδια στιγμή, διαβάζει και τους ήρωες του δράματος στην πραγματική τους υπόσταση, αποφεύγοντας τις ευκολίες και τους αφορισμούς. Και ο ίδιος ο σκηνοθέτης αντιλαμβάνεται την Ημέρα Κυρίου ως ημέρα περισυλλογής, οπότε ακολουθεί μια σκηνοθετική ενδοσκόπηση που του επιτρέπει να συγχωρεί χωρίς να κρίνει. Σύμφωνα με τις Γραφές άλλωστε μόνο ο Κύριος μπορεί να κρίνει, κατά την Ημέρα του, τους αμαρτωλούς.
Μάνος Θηραίος, Urbanlife, 28/03/2022
Είδαμε την παράσταση | Ημέρα Κυρίου | UrbanLife.gr
Αυτό είναι το σύμπαν στο έργο του Γιάννη Τσίρου: ένα έργο που έχει ρυθμό, έχει σασπένς, χιούμορ, έκπληξη και τέσσερις διακριτούς χαρακτήρες που εκφράζουν –υπαινικτικά και χωρίς ίχνος διδακτισμού– αντιλήψεις και στάσεις ζωής, οι οποίες είναι ορατές ή κυρίαρχες γύρω μας. Δημιουργεί δηλαδή μια μικροκοινωνία, που παραπέμπει ευθέως στη μεγάλη εικόνα. Είναι ένα πλήρες έργο, παρότι θα μπορούσε να πει κανείς ότι ακολουθεί το πλαίσιο που αγαπά ο Γιάννης Τσίρος στα έργα του. Ο Μάνος Καρατζογιάννης είχε αυτό το έργο ως αρχικό και βασικό υλικό και επέλεξε τέσσερις ηθοποιούς που λειτούργησαν πολύ καλά μεταξύ τους στη σκηνή, αλλά και αποτύπωσαν εύστοχα τους χαρακτήρες που κλήθηκαν να υποδυθούν. Σε πολύ καλή στιγμή και ο Μάξιμος Μουμούρης και η Φαίη Ξυλά, ενώ ενδιαφέρουσες ήταν οι ερμηνείες των δύο νεότερων ηθοποιών (Αναστασία Παντούση, στην πρώτη της θεατρική εμφάνιση, και Βασίλης Αθανασόπουλος)
Όλγα Σελλά, Athens voice, 11/04/2022
«Ημέρα κυρίου» και «Επαρχία»: Δύο διαφορετικοί κόσμοι της ελληνικής κοινωνίας | Athens Voice
Η παράσταση του Μάνου Καρατζογιάννη που μας συστήνει το έργο είναι καλοδουλεμένη και έχει ωραία διανομή, κυρίως στον τρόπο με τον οποίο οι ηθοποιοί συλλαμβάνουν τέσσερα πρόσωπα που το καθένα για δικούς του λόγους διατηρούν μια ψύχραιμη, κάποτε ψυχρή, επιφάνεια, κάτω από την οποία σιγοβράζουν πολλά.
Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα, 14/04//2022
Ημέρα Κυρίου – Κριτική – Athinorama.gr
Μια Κυριακή, «ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΟΥ», είναι αρκετή για δικαίωση; H παράσταση, καλοκουρδισμένη, ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί, αγγίζοντας ευαίσθητα θέματα, τα οποία ακολουθούν τον θεατή, όταν τα φώτα σβήνουν.
Ντίνα Καρρά, onlytheater, 16/04/2022
«ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΟΥ» | Κριτική | OnlyTheater – Onlytheater
Η ευφυής παρέμβαση του Μάνου Καρατζογιάννη στο στήσιμο των χαρακτήρων αναδεικνύει τα αναπάντητα ερωτήματα του κειμένου. Ο σκηνοθέτης σέβεται, έτσι, την πρόθεση του συγγραφέα να παραμείνουν αυτά τα σημεία σκοτεινά ώστε να διαγραφεί ένα μέλλον ακόμη πιο ζοφερό.
Νίκος Ξένιος, Bookpress, 25/04/2022
«Ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» και «Ημέρα Κυρίου»: Δύο σημαντικές παραστάσεις (bookpress.gr)
Στην «Ημέρα Κυρίου» το σύμπαν που δημιουργεί ο Γιάννης Τσίρος αποτελεί μια καθαρή μικρογραφία της κοινωνίας που οδηγεί στη μεγάλη εικόνα. Με αυτό το συμπαγές υλικό στα χέρια του ο Μάνος Καρατζογιάννης έστησε μια καθαρή, σχεδόν μαθηματικής ακρίβειας, παράσταση, όπου κάθε ήρωας υπερασπίζεται αυτό που είναι με ειλικρίνεια. Αφήνοντας τις ρωγμές τους να διαφανούν, τα τέσσερα πρόσωπα του έργου δεν αργούν να αποκαλυφθούν, να δείξουν, τις εμμονές, τις πληγές, τα βαρίδιά τους. Παράλληλα, στην ατμόσφαιρα γεννιέται ο φόβος και μια υποβόσκουσα απειλή που δεν διαλύεται, καθώς οι ήρωες αρχίζουν να νιώθουν την ανασφάλεια για τον άλλον. Με εξαιρετική λεπτότητα ο Καρατζογιάννης οδηγεί τους ηθοποιούς του σε μια υπαινικτική αλλά ουσιαστική καταβύθιση, σε ένα «εντός» που αποκαλύπτει χωρίς να ξεγυμνώνει. Κι όσο η απειλή, η ενοχή, η αμφισβήτηση του άλλου, ο φόβος και η τιμωρία μοιάζουν να αιωρούνται, τόσο τα πρόσωπα προσπαθούν να κρύψουν τα μυστικά και τα ψέματα. Υπάρχει ένας διάχυτος ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τις αντιφάσεις των ηρώων και τις απόψεις τους για την ίδια την κοινωνία. Κι όπως εύλογα θυμίζει ο σκηνοθέτης στο προλογικό του σημείωμα, δανειζόμενος τη φράση της Λούλας Αναγνωστάκη «Υπάρχει καμιά κοινωνία; Που είναι να τη δω;» («Ο ουρανός κατακόκκινος», 1998), το έργο του Τσίρου έρχεται να υπογραμμίσει αυτήν την παρουσία – απουσία.
Οι τέσσερις ηθοποιοί, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, αποτελούν έναν συμπαγή θίασο που υπηρετεί με ακρίβεια τη σκηνοθετική γραμμή και μαζί το ίδιο το έργο.
Ο Μάξιμος Μουμούρης, διακρίνεται για την ακρίβεια της ερμηνείας του, κάτι που υποστηρίζεται και από την ίδια τη φυσιογνωμία του. Δίπλα του η Φαίη Ξυλά καταφέρνει να ξεπεράσει τα υποκριτικά της πλαίσια. Το ζευγάρι των νεότερων ηθοποιών, ο Βασίλης Αθανασόπουλος και η Αναστασία Παντούση, ξεκινούν με θετικό τρόπο τη θεατρική τους πορεία.
Η «Ημέρα Κυρίου» είναι μια παράσταση που χτίζεται βήμα βήμα για να βρει τελικά το στόχο της, έναν στόχο που αφορά όλους μας.
Μυρτώ Λοβέρδου, ΤΑ ΝΕΑ, 26/04/2022
Ο στόχος και η απειλή – ΤΑ ΝΕΑ (tanea.gr)
Ο Μάνος Καρατζογιάννης σκηνοθετεί με ψυχραιμία, γνώση, αισθαντικότητα, με θαυμαστή ακρίβεια για να δοθούν όλα στις σωστές δόσεις ώστε να λάμψουν τα νοήματα, με αυτό το σημαντικό έργο του Γιάννη Τσίρου, καθρέφτη της ελληνικής κοινωνίας που προφητικά και προειδοποιητικά κυοφορεί και όλα τα δεινά που έρχονται, που φαίνεται ότι έχουν και συνέχεια και εξέλιξη, επιτυγχάνει μια εκπληκτική παράσταση καθώς δίνει τον κατάλληλο τόνο και ρυθμό του υπαρξιακού θρίλερ στο έργο, χωρίς να το κάνει σε καμμία στιγμή να εκπέσει σε υπόθεση αστυνομικού χαρακτήρα. Οι ήρωες κινούνται σαν υπνωτισμένοι. Βουλιάζουν. Σαν τρόφιμοι ψυχιατρείου σε καταστολή, μπουκωμένοι με χάπια και αυταπάτες και σκέψεις που μετακινούν την αλήθεια και τους κάνουν να ξεχνούν.
Μα κάτι τους τρώει και ξαναγυρνούν. Κάθε φορά σαν να γνωρίζουν το αμάρτημά τους, αμετανόητοι, ενοχικοί ξαναγυρνούν, όλοι ξαναγυρνούν σαν την Ιουλία που κάθε φορά ψάχνει τον αθώο και απείθαρχο εαυτό της σε κάθε επόμενη οικιακή βοηθό, παρόλο που στο τέλος θα την εκδιώξει πάλι, γιατί δεν χωρά.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι υποδειγματικές.
Αλέξης Κανατάς, 1/05/2022
Καλοδουλεμένη η ομάδα των ηθοποιών, υποστηρίζουν εντελώς τον πυρήνα του προβληματισμού του Γιάννη Τσίρου. Με τη σκηνοθετική ενορχήστρωση του Μάνου Καρατζογιάννη, η σκηνική πράξη βρίσκει το στόχο της, με ισορροπία ανάμεσα στο λυρικό και το ρεαλιστικό στοιχείο. Λόγος, έκφραση, κίνηση ομονοούντα, ενδύουν το έργο με το μανδύα των ανατροπών, των εκπλήξεων και ενός έξυπνου χιούμορ με φιλοσοφικές νύξεις.
Ζωή Τόλη, enetpress, 2/05/2022
Είδαμε την «Ημέρα Κυρίου» του Γιάννη Τσίρου, στο θέατρο Σταθμός | Enetpress
H “Ημέρα Κυρίου”, μια παράσταση πολυεπίπεδη, που κρύβει πολλά μηνύματα, τα οποία γίνονται αντιληπτά στο σύνολό τους, όχι στην πρώτη αναψηλάφηση όσων είδες, αλλά μέρες μετά.
Το νέο έργο του Γιάννη Τσίρου ευτυχεί μιας επιτυχημένης σκηνοθεσίας από τον Μάνο Καρατζογιάννη, που εκμεταλλεύεται τη μικρή σκηνή του θεάτρου για να μεταφέρει όλη αυτήν την ατμόσφαιρα “εγκλεισμού” των ηρώων, που περνάει πολύ εύκολα στο κοινό.
Θοδωρής Κ., Sinwebradio, 11/05/2022
Είδαμε την παράσταση ‘Ημέρα Κυρίου’ στο Θέατρο Σταθμός – Sin Radio (sinwebradio.com)
Ο Γιάννης Τσίρος έχει φτιάξει ένα απίστευτα δυνατό κείμενο, το οποίο, παρά τον δραματικό του χαρακτήρα, χαρίζει και γέλιο μέσα από πέπλα μαύρου χιούμορ. Η σκηνοθεσία του Μάνου Καρατζογιάννη ευρηματική, ειδικά στον τρόπο εναλλαγής των σκηνών και των ηθοποιών. Δεν αποκαλύπτω το πώς, γιατί είναι ένα από τα μεγάλα χαρτιά της παράστασης. Αξίζει να το βιώσετε.
Mαίρη Ζαρακοβίτη, noizy.gr, 17/05/2022
Βρεθήκαμε στο Θέατρο Σταθμός – Ημέρα Κυρίου (noizy.gr)
Το σκηνικό της Τέτας Τσαβδαρίδου αποτυπώνει τον κήπο με την πισίνα μιας πλούσιας μονοκατοικίας και προσαρμόζεται επιτυχημένα στο διαθέσιμο χώρο. Τα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα εναρμονίζονται με φυσικό τρόπο με τους χαρακτήρες που ντύνουν, ενώ η μουσική του Γιώργου Πούλιου συνοδεύει αρμονικά το λόγο και τη σκηνική δράση. Οι φωτισμοί του Άγγελου Παπαδόπουλου δημιουργούν εξαιρετική ατμόσφαιρα και εστιάζουν σωστά στα πρόσωπα των εκάστοτε πρωταγωνιστών.
Γιώργος Χριστόπουλος, Η Πόλη ζει, 31/05/2022
Ημέρα Κυρίου | Κριτική παράστασης – Η Πόλη Ζει (ipolizei.gr)
Στον πυρήνα της ιστορίας βρίσκεται μια τραγωδία που έχει σημαδέψει την κοινή ζωή του ζεύγους. Προτού την αποκαλύψει, ο έμπειρος συγγραφέας (χτίζοντας την ένταση ακριβώς μέσω αποσιωπήσεων και υπαινιγμών) έχει κατορθώσει να συνδέσει ιδιωτικές υπαρξιακές αγωνίες με τη δυσοίωνη κοινωνική πραγματικότητα (την πολύσημη «επιστροφή της βαρβαρότητας», τις ταξικές ανισότητες, τον ρατσισμό, ακόμη και την οικολογική κρίση).
Ο Γιάννης Τσίρος υπηρετεί, θαυμαστά και εδώ, έναν ρεαλισμό που τον σμιλεύει η πικρή συναίσθηση.
Το έργο ανέβηκε μεταξύ Μαρτίου και Μάϊου στο Θέατρο Σταθμός σε άρτια σκηνοθεσία του Μάνου Καρατζογιάννη.
Οι ηθοποιοί Μάξιμος Μουμούρης, Φαίη Ξυλά, Βασίλης Αθανασόπουλος και Αναστασία Παντούση εκτέλεσαν άψογα τους ρόλους τους.
Αξίζει να δείτε την παράσταση και από το προσεχές φθινόπωρο.
Γρηγόρης Μπέκος, Το Βήμα της Κυριακής, 5/06/2022
Πικρή συναίσθηση – Ειδήσεις – νέα – Το Βήμα Online (tovima.gr)
Η ματιά του Μάνου Καρατζογιάννη πάνω στο ρεαλιστικό αυτό κοινωνικό δράμα καθαρή, σχεδόν κρυστάλλινη. Ο λόγος του Γιάννη Τσίρου φτάνει εκκωφαντικός στα αυτιά μας και ξυπνά μέσα μας υπαρξιακές αγωνίες, αδυναμίες και δυνατότητες, συμβιβασμούς και αντιστάσεις. Στους τέσσερις πρωταγωνιστικούς ρόλους εν πλήρη αρμονία και συντονισμό ο Μάξιμος Μουμούρης, η Φαίη Ξυλά, ο Βασίλη Αθανασόπουλο και η Αναστασία Παντούση. Ημέρα Κυρίου λοιπόν. Ή αλλιώς η αποδόμηση της κοινωνίας, των σχέσεων και των ίδιων των ηρώων και η καταβύθισή τους μέσα στον ίδιο τον εαυτό μέσα σε ένα συγκλονιστικό νεοελληνικό έργο. Γιατί όταν χάνεις την πυξίδα σου πρέπει να ψάξεις πολύ για να επαναπροσδιοριστείς.
Γεωργία Οικονόμου
Η ‘Ημέρα Κυρίου’ επιστρέφει στο Θέατρο Σταθμός (news247.gr)
Η σκηνοθεσία διάβασε το έργο σωστά, με γνώση του ρεαλισμού αλλά και του συνόλου της δραματουργίας του Τσίρου. Ο Μάνος Καρατζογιάννης ανέδειξε τη σημειολογία του ξένου, του “διαφορετικού”, του εξωτερικού αόρατου εχθρού που απειλεί την αστική ζωή και επιβουλεύεται την ηρεμία του ζευγαριού. Έδωσε έμφαση στη δομή ενός αστυνομικού μυστηρίου, όχι τόσο με την κλασική έννοια του who done it, αλλά με την έννοια του σασπένς που κυοφορεί η αποκάλυψη του αμαρτήματος που έχει συντελεστεί στο παρελθόν και βασανίζει τους ήρωες στο παρόν. Τόνισε την ύπαρξη ενός καλά κρυμμένου μυστικού, εμβάθυνε στη συναισθηματική υφή της προσωπικότητας των δύο συζύγων και τους τοποθέτησε αντιθετικά στις σεζλόνγκ του κήπου. Διατήρησε ωραία τις σιωπές, τα βλέμματα και αρωμάτισε τον σκηνικό χώρο της παράστασης με το άρωμα της Λούλας Αναγνωστάκη, με τη μυρωδιά των ωραίων τριαντάφυλλων της δραματουργίας της.
Η αντιστοιχία έργου και παράστασης είναι μια κατάκτηση του σκηνοθέτη, ο οποίος εργάστηκε και αφαιρετικά στον ρεαλισμό, με σημειολογική σχεδόν εμμονή στη λεπτομέρεια των φωνών, των κινήσεων και των εκφράσεων των δραματικών προσώπων. Ανέδειξε στους δεύτερους ρόλους το “ευθύ” και “καθαρό” βλέμμα της Λένας, της νεαρής οικιακής βοηθού. (..)
Η “Ημέρα Κυρίου” είναι μια ισορροπημένη παράσταση, με αίσθηση του μέτρου σε όλα τα επίπεδα, υποκριτικής, σκηνογραφικής, ερμηνευτικής υφής. Αναδεικνύει, τέλος, τον λανθάνοντα εχθρό στο πρόσωπο του μουσουλμάνου κηπουρού, ο οποίος όμως δεν αποκαλύπτεται ποτέ στη σκηνή.
Ρέα Γρηγορίου, Καθημερινή
Το αμάρτημα και η νεοαστική ηθική | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (kathimerini.gr)
Το έργο του Γιάννη Τσίρου καλεί και για πολλές άλλες κατά μόνας αναγνώσεις μετά την παράστασή του.
Στη διδασκαλία του από τον Μάνο Καρατζογιάννη η αόρατη όσο και ορατή δράση γίνεται σε εμάς αισθητή άλλοτε σαν φωνή κι άλλοτε σαν ψίθυρος. Αντί για ένα δράμα ” συμβόλων “, έχουμε στον Σταθμό ένα θέατρο με άψογο ρυθμό, κοφτερούς διαλόγους και αυθεντικά πρόσωπα.
Οι τέσσερις ηθοποιοί της διανομής αποδεικνύονται όλοι τους εξαιρετικοί. Ο Μάξιμος Μουμούρης και η Φαίη Ξυλά αναλαμβάνουν τους ρόλους του κεντρικού ζευγαριού – και πείθουν απολύτως για την ψυχρή εντέλεια αλλά και την ψυχική αποτελμάτωσή του. Ενώ, οι νεότεροι, οι Βασίλης Αθανασόπουλος και Αναστασία Παντούση, στηρίζουν το αντίστοιχο δίδυμο των υπηρετών, των γεμάτων ζωή και όνειρα, που αγωνίζεται να αποκτήσει υπόσταση με κέντρο τη θέση του απέναντι στα αφεντικά του.
Η Τέτα Τσαβδαρίδου κατάφερε στον στενό χώρο του Σταθμού να μεταφέρει τα βασικά δομικά στοιχεία μιας κατοικίας πλούσιας όσο και απομονωμένης, κατοικημένης κι ωστόσο έρημης.
Στο θέατρο του Μεταξουργείου ανεβαίνει ο τελευταίος Σταθμός της μεταπολεμικής μας Αυλής.
Γρηγόρης Ιωαννίδης, Εφημερίδα των Συντακτών
Μια παράσταση που αξίζει να δεις από κάθε άποψη…
Ράνια Ααρών, all4fun, 16/10/2022
Πάνω από όλα μην κάνουμε συντρίμμια το κυριακάτικο πρωινό μας, ακούγεται από τη Φαίη Ξυλά (την κυρία του σπιτιού) επί σκηνής.
Πάνω απ’ όλα μη διασαλεύσουμε την ” Ημέρα Κυρίου “, είναι σα να ακούω στ’ αυτιά μου τη φωνή του Γ. Τσίρου. Αλίμονο! Μην και δούμε ποτέ τις δικές μας ευθύνες, μην αναμετρηθούμε με την αλήθεια που δημιουργούμε για τους γύρω μας, ειδικά όταν αυτή η πραγματικότητα διαφέρει τόσο από τη δική μας: γιατί ναι, κάποιοι πρέπει να ζουν δύσκολα για να έχουμε εμείς πισίνες (το μικρό πλαστικό πουλάκι στην πισίνα του σκηνικού, εν τω μεταξύ, όπως και η αργή κίνηση των ηθοποιών κατά την αλλαγή των σκηνών ήταν δύο ευφυή σκηνοθετικά ευρήματα του Μάνου Καρατζογιάννη, που επέτειναν τη γκροτέσκα γελοιότητα / τραγικότητα της ιστορίας).
Μια παράσταση που αφοπλίζει το κοινό!
Νόρα Ράλλη, Εφημερίδα των Συντακτών
Μια «λαβή αφοπλισμού» για τους θεατές! | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr)
Ο Γιάννης Τσίρος παίρνει θέση σε ζητήματα της εποχής μας μέσα από το γεμάτο σασπένς και χιούμορ έργο του. Ο Μάνος Καρατζογιάννης που σκηνοθέτησε το έργο στο θέατρο Σταθμός ανήκει σ’ αυτούς που κατανοούν εις βάθος το έργο του Τσίρου, που γεύονται τη δύναμη των στιγμών και τη διάνοια του λόγου του. Που διακρίνουν την πολυσημία του, αλλά και την ψυχαναλυτική του χροιά. Η σκηνοθεσία του, με ειλικρίνεια, με ρεαλιστική λιτότητα και λεπτομερειακή επεξεργασία των νοημάτων και των συναισθημάτων βοήθησε τους ηθοποιούς να αισθανθούν άνετα μέσα στους ρόλους που ερμηνεύουν, σ’ αυτό το έργο που μεταφέρει στη σκηνή την κοινωνική και κυρίως την ανθρώπινη αλήθεια.
Ο Μάνος Καρατζογιάννης στήνει αριστοτεχνικά ένα έργο που θα μας κρατήσει πολύ καλή συντροφιά για μιάμιση ώρα. Ένα έργο που κρύβει ανατροπές, μυστικά και ένα θέαμα που μας έκανε πολύ καλή εντύπωση. Η σκηνοθεσία του είναι ευρηματική, τονίζει όλο αυτό που κρυβόταν στο παρασκήνιο και που θέλαμε πολύ να δούμε από την αρχή. Πατά σε ένα πολύ όμορφο κείμενο, μία ιστορία του κυρίου Γιάννη Τσίρου, ο οποίος περνά όλη αυτή την ιστορία μέσα στη χρονική διάρκεια μίας ημέρας. Έχει ξημερώσει Κυριακή και μέχρι να μπει η Δευτέρα, θα γίνουν πολλά πράγματα στην έπαυλη. Ο κύριος του σπιτιού, ένας Τζόυς-ικός Οδυσσέας από άλλη διάσταση, θα ξεκουραστεί την «έβδομη» ημέρα, αλλά η ξεκούραση δεν θα είναι αυτή που θέλει. Απίστευτα τα σκηνικά της κυρίας Τέτας Τσαβδαρίδου, η οποία άνετα θέτει υποψηφιότητα για όλα τα σχετικά βραβεία, αφού έχει κατασκευάσει έναν κήπο μέσα στο θέατρο!
Κώστας Κούλης
Ημέρα κυρίου @ Θέατρο Σταθμός | Keysmash